ΟΡΜΑ: Πολυτεχνείο `73 – Δεκέμβρης`08 Η εξέγερση μόνο όπλο ενάντια σε πόλεμο – φασισμό!
Η εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ προσθέτει άλλο ένα κομμάτι στο παζλ αποδόμησης κοινοβουλευτικού κοινωνικού συμβολαίου.
Άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, φασιστικά και ρατσιστικά κινήματα σε Ουκρανία αλλά και στην Κεντρική Ευρώπη, Φάρατζ, Λεπέν, προεδρικές εκλογές στην Αυστρία συνθέτουν ένα σκηνικό επερχόμενου τρόμου. Η παρατεταμένη κρίση διαλύει τις αντοχές και προκαλεί φαινόμενα αποσύνθεσης μέσα στους βασικούς πυλώνες της παγκόσμιας Δημοκρατίας. Νέες εθνικιστικές στρατηγικές και περιχαρακώσεις προκαλούν αλυσιδωτές αντιδράσεις. Στη Μέση και Άπω Ανατολή, στον Ειρηνικό, στην Κεντρική και Λατινική Αμερική διαλύονται οι καθεστωτικές σταθερές και απλώνεται ένα σκηνικό επεμβάσεων και πραξικοπημάτων.
Αυτή η εξάπλωση της αστάθειας, όμως, μπορεί να γίνει ο ταφόπλακα των αστών! Οι δυσκολίες που είχε να αντιμετωπίσει το ταξικό κίνημα ήταν αφάνταστα μεγαλύτερες στο παρελθόν. Το 1973 η Χούντα είχε απλωθεί σε όλο το κοινωνικό περιβάλλον. Εικοσιπέντε χρόνια μετά τον Εμφύλιο είχε στηθεί ένα αστυνομικό κράτος και παρακράτος που διέλυε κάθε δυνατότητα συλλογικής αντίστασης. Αλλά και το Δεκέμβρη του 2008 έχοντας κυλήσει 20, σχεδόν, χρόνια από την ολοκληρωτική νίκη του δυτικού στρατοπέδου σε όλο τον πλανήτη είχε δημιουργηθεί ένα πέπλο ηττοπάθειας στο ταξικό κίνημα. Και τα δυο αυτά καθεστώτα ήταν πανίσχυρα με ευρύτερη κοινωνική συναίνεση σε μικροαστικά και ευρύτερα λαϊκά στρώματα.
Όμως το αδούλωτο πνεύμα των αγωνιστών έσπασε το «ανίκητο» προσωπείο των κυβερνήσεων. Βασιζόμενοι στη φλόγα του αγώνα, εκμεταλλεύτηκαν τις αδυναμίες και τα κενά που παρουσιάστηκαν στο αστικό στρατόπεδο και άπλωσαν σε ολόκληρη την κοινωνία κάτι παραπάνω από μια αντίδραση ή αγανάκτηση. Ύψωσαν μια αντικαθεστωτική άρνηση! Έριξαν για άλλη μια φορά μετά το `44 το σπόρο μιας διαφορετικής προοπτικής.
Σήμερα έχουμε τη δυνατότητα να πάμε ένα βήμα παρακάτω. Ο καπιταλισμός μπορεί να είναι ακόμα πιο επικίνδυνος από 73 ή το 08, αλλά είναι πιο αδύναμος, με περισσότερα τρωτά και κυρίως πολύ πιο απονομιμοποιημένος. Η κυριαρχία του δεν βασίζεται στο παλιό δίπολο «καταστολή – ενσωμάτωση». Χάνει όλο και περισσότερο το δεύτερο μέρος και στηρίζεται ολοένα και περισσότερο στο Φόβο και μόνο.
Πάντα θα υπάρχουν αυτοί που θα ισχυρίζονται πως «δεν είναι η ώρα ακόμα». Πάντα θα υπάρχουν κι αυτοί που θα ισχυρίζονται πως «πάντα είναι κατάλληλη η ώρα». Και οι δυο μεριές περιμένουν και κρύβονται πίσω από τις προσευχές τους σε ένα κίνημα που θα προβάλλει εξ ουρανού για να σώσει τις μάζες.
Σήμερα συνεχίζουμε από τα μισά του δρόμου που έμειναν οι ηρωικές εξεγέρσεις του `73 και `08. Την επόμενη φορά δε θα μείνουμε μόνο στην άρνηση και στην αμφισβήτηση. Οι αγώνες μας θα τσακίζουν με αποφασιστικότητα τον όλεθρο που ετοιμάζουν οι αστοί και θα ξαναφέρουμε στο προσκήνιο τα λυτρωτικά οράματα της Ισότητας, της Αδερφοσύνης, της Αλληλεγγύης και της Δικαιοσύνης.
_____________________________
OΡγάνωση Μαχητικού Αντιφασισμού ormantifa.wordpress.com
Άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, φασιστικά και ρατσιστικά κινήματα σε Ουκρανία αλλά και στην Κεντρική Ευρώπη, Φάρατζ, Λεπέν, προεδρικές εκλογές στην Αυστρία συνθέτουν ένα σκηνικό επερχόμενου τρόμου. Η παρατεταμένη κρίση διαλύει τις αντοχές και προκαλεί φαινόμενα αποσύνθεσης μέσα στους βασικούς πυλώνες της παγκόσμιας Δημοκρατίας. Νέες εθνικιστικές στρατηγικές και περιχαρακώσεις προκαλούν αλυσιδωτές αντιδράσεις. Στη Μέση και Άπω Ανατολή, στον Ειρηνικό, στην Κεντρική και Λατινική Αμερική διαλύονται οι καθεστωτικές σταθερές και απλώνεται ένα σκηνικό επεμβάσεων και πραξικοπημάτων.
Αυτή η εξάπλωση της αστάθειας, όμως, μπορεί να γίνει ο ταφόπλακα των αστών! Οι δυσκολίες που είχε να αντιμετωπίσει το ταξικό κίνημα ήταν αφάνταστα μεγαλύτερες στο παρελθόν. Το 1973 η Χούντα είχε απλωθεί σε όλο το κοινωνικό περιβάλλον. Εικοσιπέντε χρόνια μετά τον Εμφύλιο είχε στηθεί ένα αστυνομικό κράτος και παρακράτος που διέλυε κάθε δυνατότητα συλλογικής αντίστασης. Αλλά και το Δεκέμβρη του 2008 έχοντας κυλήσει 20, σχεδόν, χρόνια από την ολοκληρωτική νίκη του δυτικού στρατοπέδου σε όλο τον πλανήτη είχε δημιουργηθεί ένα πέπλο ηττοπάθειας στο ταξικό κίνημα. Και τα δυο αυτά καθεστώτα ήταν πανίσχυρα με ευρύτερη κοινωνική συναίνεση σε μικροαστικά και ευρύτερα λαϊκά στρώματα.
Όμως το αδούλωτο πνεύμα των αγωνιστών έσπασε το «ανίκητο» προσωπείο των κυβερνήσεων. Βασιζόμενοι στη φλόγα του αγώνα, εκμεταλλεύτηκαν τις αδυναμίες και τα κενά που παρουσιάστηκαν στο αστικό στρατόπεδο και άπλωσαν σε ολόκληρη την κοινωνία κάτι παραπάνω από μια αντίδραση ή αγανάκτηση. Ύψωσαν μια αντικαθεστωτική άρνηση! Έριξαν για άλλη μια φορά μετά το `44 το σπόρο μιας διαφορετικής προοπτικής.
Σήμερα έχουμε τη δυνατότητα να πάμε ένα βήμα παρακάτω. Ο καπιταλισμός μπορεί να είναι ακόμα πιο επικίνδυνος από 73 ή το 08, αλλά είναι πιο αδύναμος, με περισσότερα τρωτά και κυρίως πολύ πιο απονομιμοποιημένος. Η κυριαρχία του δεν βασίζεται στο παλιό δίπολο «καταστολή – ενσωμάτωση». Χάνει όλο και περισσότερο το δεύτερο μέρος και στηρίζεται ολοένα και περισσότερο στο Φόβο και μόνο.
Πάντα θα υπάρχουν αυτοί που θα ισχυρίζονται πως «δεν είναι η ώρα ακόμα». Πάντα θα υπάρχουν κι αυτοί που θα ισχυρίζονται πως «πάντα είναι κατάλληλη η ώρα». Και οι δυο μεριές περιμένουν και κρύβονται πίσω από τις προσευχές τους σε ένα κίνημα που θα προβάλλει εξ ουρανού για να σώσει τις μάζες.
Σήμερα συνεχίζουμε από τα μισά του δρόμου που έμειναν οι ηρωικές εξεγέρσεις του `73 και `08. Την επόμενη φορά δε θα μείνουμε μόνο στην άρνηση και στην αμφισβήτηση. Οι αγώνες μας θα τσακίζουν με αποφασιστικότητα τον όλεθρο που ετοιμάζουν οι αστοί και θα ξαναφέρουμε στο προσκήνιο τα λυτρωτικά οράματα της Ισότητας, της Αδερφοσύνης, της Αλληλεγγύης και της Δικαιοσύνης.
_____________________________
OΡγάνωση Μαχητικού Αντιφασισμού ormantifa.wordpress.com